Ο λαογράφος Νικόλαος Πολίτης, στο βιβλίο του «Παροιμίες», δίνει την εξής εκδοχή για την παροιμία "σαρανταπέντε Γιάννηδες ενός κοκόρου γνώση, η οποία είναι βασισμένη στον  κεφαλονίτικο μύθο που ακολουθεί:

Κάποτε υπήρχε ένα μικρό χωριουδάκι, με πολύ λίγους κατοίκους, οι οποίοι ήταν φτωχοί σε περιουσία, αλλά καθώς φαίνεται και σε… γνώση!

trong>Όλες οι οικογένειες του χωριού ήταν 45 και κατά μία περίεργη σύμπτωση όλοι οι νοικοκυραίοι ονομάζονταν Γιάννηδες!

ι 45 αυτοί Γιάννηδες λοιπόν είχαν και μια περίεργη νοοτροπία: Να μην ενεργεί κανείς ξεχωριστά, αλλά να ενεργούν συλλογικά, όλοι μαζί σαν ένας άνθρωπος. Ξεκινούσαν λοιπόν μαζί σαν «μπουλούκι» κι όπου τους έβγαζε ο δρόμος…

σχέση τους ήταν βασισμένη στην εμπιστοσύνη και την αγάπη, σε βαθμό που νόμιζε κανείς ότι επρόκειτο για 45 αγαπημένα αδέλφια.

Ο καιρός περνούσε ήρεμα και χαρούμενα, ώσπου μια χειμωνιάτικη νύχτα ήρθε να διαταράξει την ησυχία τους μια καταιγίδα.

καταιγίδα είχε ως αποτέλεσμα να ξεχειλίσει το ποτάμι κοντά στο χωριό και να καταστρέψει τις περιουσίες τους.

ταν ξημέρωσε, συγκεντρώθηκαν και οι 45 στην πλατεία του χωριού, παίρνοντας την απόφαση να τιμωρήσουν το ποτάμι για το κακό που τους προξένησε!

αθένας έλεγε τη γνώμη του. Όμως, όπως ήταν αναμενόμενο, ο καθένας είχε και διαφορετική και σε καμία περίπτωση οι γνώμες δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους.

ταν η πρώτη φορά στα χρονικά που συνέβαινε αυτό, γεγονός που οδήγησε σε καυγά, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να ετοιμάζονται "να πιαστούν στα χέρια".

Εκείνη τη στιγμή όμως εμφανίστηκε στην πλατεία ένας… κόκορας, μουσκεμένος κι αυτός από τη βροχή και ταλαιπωρημένος από τη χθεσινοβραδινή καταιγίδα.

«Ε, πατριώτες" τους είπε με στόμφο "ντροπή να τσακώνεστε για ασήμαντα πράγματα. Εγώ θα σας υποδείξω τον τρόπο να εκδικηθείτε το ποτάμι. Αρκεί να μου υποσχεθείτε ότι θα υπακούσετε».

Ναι, ναι, εσένα θέλουμε, θα σε κάνουμε αρχηγό!» απάντησαν ομόφωνα οι Γιάννηδες. «Εμπρός, λοιπόν" είπε ο κόκορας αποφασιστικά "Ελάτε όλοι κοντά μου, πάρτε ρόπαλα στα χέρια, και πάμε να διώξουμε το ποτάμι από τον τόπο μας, να γυρίσει πίσω και να μην ξαναπεράσει απ’ εδώ…!».

ι οι Γιάννηδες συμφώνησαν ομόφωνα και σε αυτό.

Όταν έφτασαν στις όχθες του ποταμού, που κυλούσε με ορμή, ο κόκορας τους είπε, πως έπρεπε να πηδήξουν μέσα στο νερό με τα ρόπαλα στα χέρια και να αρχίσουν τον… ξυλοδαρμό, ώσπου να καταλάβει το ποτάμι ότι είναι ανεπιθύμητο πλέον στο χωριό!

Και οι Γιάννηδες υπάκουσαν και σε αυτό, με αποτέλεσμα. στην απεγνωσμένη προσπάθειά τους να διώξουν το ποτάμι από τον τόπο τους, να πνιγούν όλοι!

‘Ετσι, δημιουργήθηκε η παροιμία και διασώθηκε ως τις μέρες μας με σκοπό να “διασύρει” τους Γιάννηδες και να τους υποτιμήσει, επειδή είναι ένα από τα πιο κοινά αντρικά ονόματα στην Ελλάδα.

Υπάρχουν βέβαια και άλλες παροιμίες για τους Γιάννηδες, που δηλώνουν ακριβώς το αντίθετο, όπως για παράδειγμα το "σπίτι χωρίς Γιάννη, προκοπή δεν κάνει", αλλά αυτό είναι μια άλλη παροιμία...