Κι ένας αστρονόμος είπε:

άσκαλε, τι έχεις να πεις για το Χρόνο;

Κι εκείνςο αποκρίθηκε:

α θέλατε να μετρήσετε τον χρόνο που είναι χωρίς μέτρα και άμετρος.

α θέλατε να προσαρμόσετε τη διαγωγή σας, ακόμα και να κατευθύνετε την πορεία της ψυχής σας, σύμφωνα με τις ώρες και τις εποχές.

α θέλατε να κάνετε τον χρόνο ένα ποταμάκι για να καθίσετε στην όχθη του και να παρακολουθείτε το κύλισμά του.

Ωστόσο, το άχρονο που είναι μέσα σας έχει επίγνωση του άχρονου της ζωής.

αι ξέρει ότι το χθες δεν είναι τίποτα περισσότερο από την ανάμνηση του σήμερα, όπως και το αύριο είναι το όνειρο του σήμερα.

ι ότι αυτό που τραγουδά και διαλογίζεται μέσα σας κατοικεί ακόμα μέσα στα όρια της πρώτης εκείνης στιγμής που διασκόρπισε τα αστέρια στο διάστημα.

Ποιος ανάμεσά μας δεν νιώθει ότι η δύναμή του ν' αγαπά είναι απεριόριστη;

Αλλά και ποιος δεν αισθάνεται ότι αυτή η ίδια η αγάπη, αν και απεριόριστη, είναι αιχμαλωτισμένη μέσα στο κέντρο της ύπαρξής του και δεν πετά από σκέψη αγάπης σε άλλη σκέψη αγάπης ούτε από πράξεις αγάπης σε άλλες πράξεις αγάπης;

Και μήπως δεν είναι ο Χρόνος, όπως είναι η αγάπη, αδιαίρετος και χωρίς ρυθμό;

λλά αν στη σκέψη σας έχετε ανάγκη να μετράτε τον χρόνο σε εποχές, κάνετε κάθε εποχή να περιλαμβάνει όλες τις άλλες εποχές.

αι κάνετε το σήμερα να αγκαλιάζει το παρελθόν με την ανάμνηση και το μέλλον με τη λαχτάρα.

style="text-align: right;">Χαλίλ Γκιμπράν - Ο Προφήτης (απόσπασμα)