Περισσότεροι από 25 χιλιάδες άνθρωποι στην πολιτεία της Μασαχουσέτης, καταδικάστηκαν ενώ ήταν αθώοι, από επίτηδες χαλκευμένα η παραποιημένα αποτελέσματα εργαστηριακών εξετάσεων. Το μεγαλύτερο σκάνδαλο στην παγκόσμια ιστορία της Δικαιοσύνης.

style="text-align: right;">Γράφει ο Αλέξανδρος Τσίγγος*

την αρχή όταν το διάβαζα, δε πίστευα στα μάτια μου. Μου φαινόταν εξωφρενικό και μόνο σαν είδηση. (άνετα μπορούσε κάποιος να σκεφτεί ότι πρόκειται περί ψευδών ειδήσεων η φάρσας). Μα όσο το έψαχνα περισσότερο, κατάλαβα ότι δε πρόκειται για κάτι τέτοιο. Ήταν αλήθεια!

ια σχεδόν μια δεκαετία, δύο γυναίκες, η Annie Dookhan και η Sonja Farak, σε δύο διαφορετικά εργαστήρια, το ένα στο Amherst και το άλλο, στο Hinton της Βοστώνης. Το Hinton λειτουργούσε κάτω από το τμήμα της Δημόσιας Υγείας της Μασαχουσέτης. Και οι δύο γυναίκες χάλκευαν τα τεστ, των ουσιών που είχαν κατασχεθεί και τα έβγαζαν ως θετικά, ότι ήταν ναρκωτικά, ευνοώντας έτσι τους Δημόσιους Κατήγορους.

υτό είχε σαν αποτέλεσμα ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι, καταδικάζονταν ως ένοχοι ενώ ήταν αθώοι.

Το 2004 προσελήφθη και η Annie Dookhan. Μάλιστα τον πρώτο χρόνο της εργασίας της εκτελούσε 700 τεστ μηνιαίως πράγμα που οδήγησε να την χαρακτηρίζουν ως την σούπεργουμαν του εργαστηρίου, όταν μέσος όρος για τους συναδέλφους της ήταν 300 τεστ τον μήνα. Η Annie Dookhan συνελήφθηκε πρώτη το 2012. Η Sonja Farak προσελήφθη το 2004 και εργαζόταν μέχρι το 2013 που συνελήφθη.

Αν λοιπόν σε σταματούσαν οι αστυνομικοί ως ύποπτο για έρευνα και είχες σκόνη που μπορεί να έμοιαζε με κοκαΐνη, ενώ ήταν γύψος για μερεμάτια, πήγαινε στα εργαστήρια των δύο γυναικών και εκείνες χαλκεύοντας τα τέστ, τα έβγαζαν θετικά ότι ήταν κοκαΐνη.

Αν είχες καπνό για στριφτό τσιγάρο και το έβγαζες από το σακουλάκι του για να το βάλεις στο όμορφο δερμάτινο αξεσουάρ σου και σε συνελάμβαναν για κατοχή χασίς; Κανένα πρόβλημα, το εργαστήριο..στο έβγαζε θετικό και εσύ φυλακή.

Σε μια από τις περιπτώσεις η Annie Dookhan, κατάθεσε στο δικαστήριο ότι ένα πακέτο από κάσσιους ήταν κράκ κοκαΐνης. Αργότερα αποδείχτηκε ότι και το μεταπτυχιακό της στο βιογραφικό της ήταν πλαστό.

όνο στην περίπτωση της Sonja Farak, είναι πάνω από 11.000 εκείνοι που ήταν αθώοι και χάλκευσε τα αποτελέσματα των τεστ τους, οδηγώντας τους στην φυλακή.

Η Γενική Δημόσια κατήγορος της πολιτείας της Μασαχουσέτης, Martha Coakley, το 2009, σε μια υπόθεση που διαπιστώθηκε ότι διαφορετικά αποτελέσματα έδωσαν δυο εργαστηριακές αναλύσεις, μία της πολιτείας (που ήταν χαλκευμένα) και μία του ανεξάρτητου εργαστηρίου, προσπάθησε να καλύψει την υπηρεσία της, και οδήγησε το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ, να εκδώσει μια απόφαση που ήταν προειδοποιητική καμπάνα για τα όσα αργότερα αποκαλύφτηκαν. "Ένας υπάλληλος του εγκληματολογικού, στην προσπάθεια του να ανταποκριθεί στα αιτήματα των αστυνομικών υπηρεσιών, μπορεί να δεχτεί πίεση ή κάποιο άλλο κίνητρο και να αλλοιώσει τα αποδεικτικά στοιχεία, έτσι ώστε να ευνοήσει την πολιτική αγωγή".

Απίστευτο;

Θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας μα δεν είναι καθόλου έτσι. Είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο στα Δικαστικά χρονικά της Αμερικανικής Δημοκρατίας και απασχόλησε από καθόλου έως ελάχιστα τον Διεθνή τύπο. Επιβεβαιώνονται για μια ακόμα φορά σειρές όπως "Τhe Confession Tapes", ένα ντοκιμαντέρ του 2017, όπου οι αρχές σε κάποια επαρχία των ΗΠΑ επιβάλουν σε δύο αθώους να δηλώσουν ένοχοι, για να γλυτώσουν τις τεράστιες ποινές με τις οποίες τους απειλούν.

Όμως γιατί είναι ένα ουσιαστικό ερώτημα; Καταρχάς για να εξοικειωθούμε με το Αμερικανικό Δικαστικό Σύστημα, το πρώτο που πρέπει να έχουμε υπόψιν μας είναι ότι Πολιτική Αγωγή και Εισαγγελέας, είναι ένα και το αυτό και αποκαλείται Δημόσιος Κατήγορος. Χωροταξικά στην αίθουσα βρίσκεται στο ίδιο ύψος με την υπεράσπιση και εκλαμβάνεται ότι δεν υπάρχει εκ προοιμίου ένοχος μέσα στην Αίθουσα. Πρέπει να παλέψει για τον μισθό του και να αποδείξει την ενοχή του κατηγορούμενου. Επίσης εκλέγονται από τους πολίτες, ως υπερασπιστές του νόμου και της ευνομίας της πολιτείας.

Το δεύτερο είναι ότι υπάρχει ένα παζάρι, που μοιάζει πολύ με το πόκερ. Ανάλογα με τα χαρτιά που κρατάει ο Δημόσιος Κατήγορος, για να αποφευχθούν δημόσιες δαπάνες και να υπάρχει και η δικαίωση ότι κάνουν καλά την δουλειά τους και σωστά στείλανε τον κάθε κατηγορούμενο για να δικαστεί, προτείνει να δηλωθεί η ενοχή και να δεχτεί μια μικρότερη ποινή από ότι να κινδυνέψει να πάει με μερικές δεκαετίες φυλακή μέσα από μια εκδίκαση της υπόθεσης. Από την άλλη ο δικηγόρος του κατηγορούμενου υποχρεωτικά αναφέρει την πρόταση αυτή στον κατηγορούμενο και εκείνος ανάλογα με την οικονομική του δυνατότητα, και το πόσο ισχυρός νοιώθει ότι μπορεί να αποδειχτεί η αθωότητα του, αποφασίζει. Τα δικηγορικά έξοδα στις ΗΠΑ είναι θεόρατα. Συνήθως λοιπόν αποδέχεται την ενοχή του εμπρός στον δικαστή και ο δικαστής του δίνει μια μειωμένη κατά πολύ ποινή.

Αν λοιπόν είσαι ένας φτωχοδιάβολος που του βρήκαν ένα κανονικό τσιγάρο και το βάφτισαν χασίσι, η σκόνη από γύψο και ονόμασαν κοκαΐνη, ή το πακετάκι με τα κάσιους ως κρακ, η επιλογή σου είναι να πας για λίγα χρόνια φυλακή και να πεις ότι ήσουν άτυχος στην ζωή και να ζεις στο περιθώριο της μεγάλης Αμερικάνικης κοινωνίας.

Οπότε το σύστημα στον πόλεμο ενάντια στα ναρκωτικά μοιάζει να δουλεύει με επιτυχία, το δικαστικό σύστημα της Πολιτείας κι αυτό με επιτυχία στέλνοντας χιλιάδες αθώους στην φυλακή και οι κατηγορούμενοι χάνουν τις δουλειές τους, τις περιουσίες τους (κατάσχεση) και αποκτούν το κοινωνικό στίγμα για το υπόλοιπο του βίου τους. Επιπρόσθετα, οι Αμερικανικές φυλακές δεν έχουν την φιλοξενία των Ελληνικών φυλακών. Μου έξομολογείτο ένας Αμερικανός φίλος που αναγκάσθηκε να δηλώσει ένοχος , για να μην βρεθεί σε εκδίκαση της υπόθεσης του, με ένα FBI εχθρικό και να κινδυνεύει να φάει 165 χρόνια, δέχτηκε το στίγμα με ένα χρόνο φυλακή. Εκεί λοιπόν είσαι ένας αριθμός και τίποτα άλλο. Στις Ελληνικές φυλακές, πολυάριθμες, βρώμικες, ποντίκια και άλλα, αλλά λογαριάζεσαι σαν άνθρωπος.

Για να κλείσουμε την παράθεση αυτού του άρθρου και στο δια ταύτα. Αν δεν επέμεναν ανεξάρτητοι δικηγόροι και η Ένωση για τα Δικαιώματα του Αμερικανού Πολίτη, να παλέψουν το σύστημα της Αδικίας, αυτό όλο θα έμενε στο σκοτάδι. Όταν δε, αποκαλύφτηκε, οι Πολιτειακές αρχές αρνιόντουσαν είτε να απελευθερώσουν τους χιλιάδες επίτηδες καταδικασμένους, ή να αφαιρέσουν το στίγμα του να είσαι πρώην κατάδικος. Θελήσανε δε με κάθε τρόπο να καλύψουν όλους όσους ήταν υπεύθυνοι για αυτή την αθλιότητα, Δημόσιους κατήγορους, διευθυντές εργαστηρίων κλπ, αλλάζοντας τους δουλειές ή διαφεύγοντάς τους προς άγνωστες κατευθύνσεις. Οι δύο γυναίκες πήραν ολιγοετείς ποινές σε αντίθεση με το πόσες ζωές συμπολιτών τους κατέστρεψαν.

Η απορία μου είναι, το δικό μας δικαστικό σύστημα και διωκτικές αρχές και εργαστήρια, πόσο αδιάβλητα είναι, αν όλα αυτά τα απίστευτα έχουν συμβεί στην Μητρόπολη της Δημοκρατίας;

*Ο Αλέξανδρος Τσίγγος είναι ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τόσο της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης. Επικοινωνήστε μαζί του στο https://www.facebook.com/AlexandrosTsiggos