Γνωρίζοντας οι περισσότεροι τις πολιτικές μου θέσεις και την κομματική μου ταυτότητα όπως και ότι παρακολουθώ και αποτυπώνω τις σκέψεις της κοινωνίας θα ήθελα να αναφέρω καλοπροαίρετα μερικές σκέψεις μου.

style="text-align: right;">Γράφει ο Αιμίλιος Παττακός*

ια αρχή θα ήθελα να συγχαρώ την κυβέρνηση για τις πρωτοβουλίες της και τον τρόπο που χειρίστηκε την Πανδημία του Κορωνοιου καταφέρνοντας να υπάρχουν λίγα θύματα και ταυτόχρονα να δημιουργεί παγκοσμίως για τη χώρα μας τα χαρακτηριστικά της ασφαλούς περιοχής.

[caption id="attachment_338" align="alignright" width="336"] Ο Αιμίλιος Παττακός είναι επιχειρηματίας*[/caption]

Το στοίχημα πλέον για τη χώρα μας δεν είναι τόσο το υγειονομικό όσο η ανάταξη της οικονομίας .

Σε αυτόν τον τομέα θα ήθελα να επικεντρωθώ και να αναπτύξω περισσότερο τις σκέψεις μου.

Σίγουρα για αρχή δεν μπορώ να παραβλέψω τα μέτρα που έλαβαν το υπουργείο Οικονομικών , Ανάπτυξης , Εργασίας , Τουρισμού , όπως π.χ. η μείωση ενοικίων στα καταστήματα και τις οικίες με 40% , στήριξη επιχειρήσεων με 800€ , πάγωμα ασφαλιστικών υποχρεώσεων, τοκοχρεωλυσια επαγγελματικών δανείων , ρυθμίσεις τραπεζών , επέκταση ταμείου ανεργίας , αναστολή εργασίας για τους εργαζόμενους , 50 μονάχα ένσημα για τους εποχιακούς για το ταμείο ανεργίας κλπ.

Το ερώτημα όμως που επικρατεί αν αυτά τα μέτρα είναι αρκετά ;

Η απάντηση είναι σίγουρα όχι.

Όσο και να θέλουμε να ωραιοποιουμε την κατάσταση παρασυρόμενοι από κάποιους δείκτες και αριθμούς να ευημερούν ( η ύφεση μετρήθηκε για το πρώτο τρίμηνο με 0.8% ενώ η πρόβλεψη μιλούσε για 6% και ταυτόχρονα η άνοδος της χώρας σε αρκετούς δείκτες της παγκόσμιας ανταγωνιστικότητας ) δεν συμβαίνει το ίδιο με τους ανθρώπους.

Η χώρα βγαίνει βαθιά τραυματισμένη με την πλειοψηφία των επιχειρήσεων να βρίσκονται στο χείλος του γκρεμού.

Τα μαγαζιά για μεγάλο διάστημα κλειστά , ενώ στο άνοιγμα τους ο τζίρος τους δεν έχει σχέση με το ανάλογο περυσινο διάστημα.

Τουρισμός δεν έχει ακόμη ανοίξει , ενώ οι προβλέψεις μιλάνε για περίπου το 20% του περυσινου τζίρου.

Οι επιχειρήσεις είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους στις τράπεζες και στα επιδοτούμενα δάνεια.

ιαψεύστηκαν όμως οι ελπίδες τους αφού οι τράπεζες απορρίπτουν σε ποσοστό 80 με 85% τις αιτήσεις , ζητούν εξασφαλίσεις , απαιτούν πλήθος εγγράφων και παίζουν παιχνίδια με τους πελάτες.

Αρκετοί έμποροι και επιχειρηματίες με πλήθος προβλημάτων και χρεών χάνουν το κουράγιο τους και βλέπουν σαν λύση το κλείσιμο των καταστημάτων ή των προσωπικών επιχειρήσεων.

Δεν έχει περάσει απαρατήρητη η δήλωση του Υπουργού Ανάπτυξης κ. Άδωνη Γεωργιάδη όταν στις πρώτες ημέρες της κρίσης δήλωνε ότι λόγω της κρίσης του Κορωνοιου αναγκαστικά θα χάσουμε όλοι από λίγο.

Η αίσθηση όμως που επικρατεί στην αγορά είναι ότι και αυτή την φορά όπως στο παρελθόν η ιδιωτική οικονομία θα σηκώσει το βάρος της ανάκαμψης αλλά και τις συνέπειες της κρίσης.

Δεν είναι η πρώτη φορά που στα τελευταία δέκα χρόνια οι επιχειρήσεις καλούνται να σηκώσουν ένα δυσανάλογο βάρος των δυνατοτήτων και των ευθυνών τους.

ην ξεχνάμε όταν το ελληνικό κράτος κατέρρευσε οικονομικά το 2010 μεταδίδοντας το πρόβλημα του στην πραγματική οικονομία συμπαρασύροντας την ιδιωτική οικονομία.

να ανεύθυνο κράτος που ήταν βαριά άρρωστο μετέδωσε την ασθένεια του στο πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας .

το κομμάτι που παρήγαγε και πλήρωνε φόρους.

Συνέπεια αυτής της πολιτικής ήταν οι χιλιάδες κλειστές επιχειρήσεις , εκατομμύρια άνεργοι , αδυναμία αποπληρωμής χρεών στις τράπεζες , στα ασφαλιστικά ταμεία , την εφορία.

Εκεί που το 2015 η οικονομία είχε αρχίσει να ορθοποδει και κάποιο ισχνό φως στο τούνελ να αργοφαινεται ήλθαν οι κλειστές τράπεζες , τα capital controls , το τρίτο μνημόνιο και η ανασφάλεια.

Όσες επιχειρήσεις είχαν κατορθώσει να σταθούν όρθιες το προηγούμενο διάστημα δέχτηκαν ακόμα ένα δυνατό χτύπημα που δημιούργησε νέες γενιές νεοπτωχων και κατεστραμμένων.

Αυτοί που με χίλιες δυσκολίες κατάφεραν να επιβιώσουν από τις αυταπάτες , τις ιδεολογικές αγκυλώσεις ,την υπερφορολογηση και το κηνυγητο της αριστεράς που ανέκαθεν ποινικοποιησουσε το κέρδος και την προσπάθεια έχουν αυτή την φορά να αντιμετωπίσουν ένα ακόμη θηρίο αυτό του Κορωνοιου.

Τα ερωτήματα του κόσμου για το μέλλον και για την επιβίωση πολλά....

Ο πολίτης που πλήττεται και ειδικότερα ο επιχειρηματίας αισθάνεται το κράτος δίπλα του;

Οι επιχειρηματίες έχουν δυνάμεις να κυνηγούν το ανέφικτο και να στηρίζουν επ άπειρον τις κάθε είδους επιχειρήσεις τους;

Έρχεται κάποιο χέρι βοηθείας τραβώντας τους από το βάλτο;

μήπως αισθάνονται ότι αφήνονται στην τύχη τους ;

Η επιμονή για στήριξη μονάχα στις υγιείς επιχειρήσεις δείχνει ότι κάποιοι είναι αποφασισμένοι για λογική του Καιάδα.

α άρρωστα μωρά τα πετάμε στον γκρεμό.

Μην ξεχνάμε όμως όταν ο πρωθυπουργός έλαβε την απόφαση για lockdown έλαβε υπόψη του τις ευπαθείς ομάδες παίρνοντας μέτρα και δεν τους άφησε στη μοίρα τους , πολύ περισσότερο δεν τους έσπρωξε στον γκρεμό.

ε μεγάλο ποσοστό που αγγίζει σταλινικά νούμερα αποδοχής η κοινωνία έδωσε τα εύσημα στον πρωθυπουργό για την ανθρωπιά και την ευαισθησία του που σκέφτηκε τους ανθρώπους με προβλήματα υγείας.

Οφείλει λοιπόν το κράτος όπως προστάτεψε υγειονομικά ένα κομμάτι της κοινωνίας να προστατεύσει εξίσου τους ευάλωτους οικονομικά.

Επίσης ο κόσμος διερωτάται πόσο τοις εκατό είναι αυτές οι επιχειρήσεις που σύμφωνα με τα τραπεζικά κριτήρια είναι υγιείς;

πως και πόσες επιχειρήσεις μετά από τις συνέπειες του Κορωνοιου θα παραμείνουν υγιείς;

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι αισθάνονται ότι τιμωρούνται από το κράτος από ένα θέμα που προέκυψε από έκτακτη ανάγκη χωρίς την ευθύνη των επιχειρήσεων.

Κανένας δεν μπορεί να κατηγορήσει αυτούς που θεωρούν ότι στη χώρα υπάρχει η λογική των δύο ταχυτήτων και των διαφορετικών προτεραιοτήτων.

δημόσιος τομέας σε όλες τις προηγούμενες κρίσεις , ακόμα περισσότερο σε αυτή καταφέρνει να βγαίνει αλώβητος οικονομικά ή με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.

Πολλοί , και όχι άδικα αναφέρουν ότι όσο οι επιχειρηματίες θεωρούνται πολίτες Β κατηγορίας με υποχρεώσεις αλλά με ελάχιστα δικαιώματα θα μεγαλώνουν οι στρεβλώσεις και οι αδικίες.

Ο κρατισμός θα συνεχίζει ατρόμητος την πορεία του βάζοντας αυτός τις προτεραιότητες οδηγώντας τα πράγματα εκεί που επιθυμεί.

Αυτές οι λογικές όμως δημιουργούν βαθιά διχασμένες κοινωνίες όπου η μία τάξη και το ένα επάγγελμα εναντιώνεται στο άλλο με κερδισμένους τους πιο καλά οργανωμένους και αυτούς που έχουν τη δυνατότητα να πιέσουν και να εκβιάσουν αδιαφορώντας για το σωστό και το δίκαιο.

Ευθύνη όμως της πολιτείας και μιας κυβέρνησης που ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό είναι να είναι δίκαιη , να μοιράσει ανάλογα τα βάρη αλλά και τις διευκολύνσεις , να δώσει ελπίδα και λύσεις.

Πρέπει να δείξει γνήσιο και ανθρώπινο ενδιαφέρον , όχι το γνωστό πολιτικό ενδιαφέρον του παρελθόντος.

α ενδιαφερθεί για τον πληττομενο και όχι να γυρίζει την πλάτη του στα προβλήματα ή να φορτώνει στον πολίτη βάρη δυσανάλογα των δυνατοτήτων του.

Οι δήθεν λύσεις με τα δάνεια που δίνονται δυσκολα ή καθόλου , οι μικροπιστωσεις που εξήγγειλε ο Υπουργός Ανάπτυξης μέχρι 25.000 χωρίς επιδοτούμενο επιτόκιο θα καθυστερήσουν ακόμα τρεις τέσσερις μήνες δεν είναι πραγματικές λύσεις.

σο οι αρμόδιοι θα κάνουν να αντιληφθούν το πρόβλημα ο ασθενής θα βρίσκεται στα τελευταία του.

Δεν αντέχουμε ως κοινωνία άλλα λουκέτα που φέρνουν εκατομμύρια προσωπικά δράματα .

ι επιχειρήσεις χρειάζονται στήριξη.

Η ψηφιακή επανάσταση που έγινε στη διάρκεια του Κορωνοιου δείχνει τις δυνατότητες του κράτους.

υτές τις δυνατότητες μπορεί να τις εκμεταλλευτεί ώστε να θεσπίσει ένα βοήθημα εξαρτώμενο από το ποσοστό του τζίρου που έχασε η κάθε επιχείρηση και να χορηγήσει ένα εφάπαξ ποσό.

α δάνεια δεν είναι λύση γιατί θα απαιτηθούν στο μέλλον και ουσιαστικά υποθηκεύουν τις επιχειρήσεις και τη χώρα μελλοντικά αφού θα ζητηθεί η αποπληρωμή τους που πιθανόν να είναι δύσκολα να γίνει.

Όπως όταν ο πρωθυπουργός έλαβε την πρωτοποριακή απόφαση για υγειονομικά μέτρα για να προστατεύσει τον πληθυσμό , είναι ευθύνη του να λάβει εξίσου μια ανάλογη απόφαση για στήριξη της οικονομίας.

Η στήριξη της ιδιωτικής οικονομίας αποτελεί τον πυρήνα της φιλελεύθερης σκέψης .

ιδιωτική οικονομία είναι η κινητήριος δύναμις που οδηγεί στην ανάπτυξη και την ευημερία.

Ας σκεφτούν καλά οι αρμόδιοι πριν είναι αργά και τα πράγματα μη αναστρέψιμα να δώσουν ελπίδα και οικονομική ανάσα στους πληγέντες.

ην εφησυχαζουμε από την καλοκαιρινή ραστωνη και δεν δώσουμε τις προσπάθειες που χρειάζονται.

ο Φθινόπωρο θα αποκαλύψει το μέγεθος του προβλήματος και ο Χειμώνας θα είναι πολύ δύσκολος αν δεν παρθούν εμπροσθοβαρη μέτρα.

Όσο δεν δίνονται λύσεις και ελπίδα για το αύριο , οι λαϊκιστές και αυτοί που περιμένουν στη γωνία να ακούσουν κάποιο δυσάρεστο και τραγικό γεγονός για να πουλήσουν την καταστροφή και τη μιζέρια , κάνοντας πάρτυ με τη δυστυχία του λαού , βρίσκοντας πεινασμένα παιδιά και άνεργες μητέρες για να τις εκμεταλλευτούν πολιτικά.

Προτίμησα να γίνω δυσάρεστος παρά να χαιδεψω αυτιά πολιτικών που ενίοτε ξεχνάνε ότι βρίσκονται στην εξουσία για να υπηρετήσουν τον πολίτη.

αυτόχρονα όμως μακριά από μένα οι καταστροφολογικες λογικές και η αποδόμηση συνολικά των όποιων προσπαθειών έχουν γίνει προς τη σωστή κατεύθυνση.

χθρός του καλού το καλύτερο.

ΥΓ

φωτογραφία είναι από την εμβληματική περιοχή για τον τουρισμό της χώρας από την οδό Πανδρόσου στην Πλάκα στις τέσσερις το απόγευμα στις 23 06 2020 στην καρδιά του Καλοκαιριού και της τουριστικής σεζόν.

ΥΓ2

ολύ σωστή η απόφαση από το υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης για απαλλαγή των αγροτών για το τέλος επιτηδευματος των 650€.

άτι ανάλογο περιμένουμε και για τις επιχειρήσεις.

*Ο Αιμίλιος Παττακός είναι επιχειρηματίας* Επικοινωνήστε μαζί του στο https://www.facebook.com/aimilios.pattakos