H ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και οι στατίνες περιορίζουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης με τη μείωση της φλεγμονής, αποκαλύπτει νέα η μελέτη.

Τα παυσίπονα, οι στατίνες και το ιχθυέλαιο επίσης μπορούν να βοηθήσουν στη θεραπεία ή τη μείωση της κατάθλιψης σε όσους τα λαμβάνουν, ενώ τα αντιφλεγμονώδη  είναι σχεδόν 80% πιο αποτελεσματικά στον έλεγχο της κατάθλιψης από τα placebo.

Οι ειδικοί πιστεύουν ότι η επενέργειά τους στη μείωση της φλεγμονής, η οποία είναι η αντίδραση του σώματος σε καταστάσεις όπως άγχος και κακή διατροφή, που πιθανώς προκαλεί κατάθλιψη, έχουν θετική επίδραση και στον έλεγχο των καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Αυτή η θετική επίδραση, μάλιστα, είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν τα αντιφλεγμονώδη χορηγούνται σε άτομα που ήδη ακολουθούν μια αγωγή με αντικαταθλιπτικά, σύμφωνα με την έρευνα.

Τα συμπεράσματα βασίζονται σε τέσσερις μελέτες που εξετάζουν ένα παυσίπονο που χρησιμοποιείται για την αρθρίτιδα και τρεις που ελέγχουν την επίδραση της στατίνης.

Αν και μέχρι σήμερα τα αποτελέσματα για την αποτελεσματικότητα της αντιφλεγμονώδους αγωγής στην μείζονος κατάθλιψη ήταν ασαφή, είχε διαπιστωθεί μια σχέση μεταξύ φλεγμονής και κατάθλιψης. Μάλιστα ορισμένοι γιατροί υποστήριζαν ότι αυτή η σχέση είναι ο λόγος που κάποιοι αισθάνονται θλίψη μετά από εμβολιασμό.

Παράλληλα, έχει φανεί ότι τα άτομα με αυτοάνοσες παθήσεις, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα, όπου το ανοσοποιητικό σύστημα είναι εκτός ελέγχου, είναι πολύ πιθανότερο να διαγνωσθούν με κατάθλιψη. Αρκετές μελέτες έχουν αναφέρει ότι οι δείκτες φλεγμονής αυξάνονται σε ανθρώπους με κατάθλιψη, αλλά πέφτουν καθώς η κατάσταση των ασθενών βελτιώνεται.

Ο καθηγητής Άλαν Κάρσον, από το Κέντρο Κλινικών Επιστημών Εγκεφάλου, στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου της Σκωτίας, ο οποίος δημοσίευσε το άρθρο για την παρούσα έρευνα δήλωσε: "Η κατάθλιψη μπορεί απλώς να είναι το τίμημα που πληρώνουμε για το ότι έχουμε ανοσοποιητικό σύστημα".

Οι ερευνητές της συγκεκριμένης μελέτης αποφάσισαν να επανεξετάσουν τα διαθέσιμα στοιχεία και να συλλέξουν δεδομένα προκειμένου να διαπιστώσουν εάν τα αντιφλεγμονώδη λειτουργούν καλύτερα από τα εικονικά φάρμακα (placebo) είτε από μόνα τους είτε όταν χρησιμοποιούνταν ως συμπληρωματική θεραπεία στην τυπική αντικαταθλιπτική αγωγή.

Στα αντιφλεγμονώδη φάρμακα περιλαμβάνονται: μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, φάρμακα που περιορίζουν την παραγωγή φλεγμονωδών χημικών ουσιών (αναστολείς κυτοκίνης), στατίνες, στεροειδή, αντιβιοτικά (μινοκυκλίνες), ένα φάρμακο που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των διαταραχών του ύπνου (μονταφινίλη) και η Ν-ακετυλοκυστεΐνη, η οποία χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση της κυστικής ίνωσης, της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας και μπορεί επίσης να ληφθεί ως αντιοξειδωτικό συμπλήρωμα.

Στις βάσεις δεδομένων βρέθηκε να υπάρχουν, από τον Ιανουάριο του 2019, περίπου 30 τυχαιοποιημένες δοκιμές σχετικά με το ζήτημα της επίδρασης της αντιφλεγμονώδους αγωγής στην κατάθλιψη. Σε αυτές συμμετείχαν 1.610 άτομα. Οι συντάκτες της παρούσας έρευνας συνέλεξαν δεδομένα από 26 από αυτές τις μελέτες.

Η συγκεντρωτική ανάλυση δεδομένων έδειξε ότι τα αντιφλεγμονώδη είναι πιο αποτελεσματικά από τα εικονικά φάρμακα και ενισχύουν την αποτελεσματικότητα της τυπικής αντικαταθλιπτικής αγωγής.

Ο καθηγητής Ed Bullmore, επικεφαλής του τμήματος ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, ο οποίος δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε: «Αυτό θα πρέπει να ενθαρρύνει την περαιτέρω εξέταση τρόπων με τους οποίους θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε μια σειρά αντιφλεγμονωδών παρεμβάσεων για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους με κατάθλιψη,  ειδικά άτομα που λαμβάνουν ήδη ένα συμβατικό αντικαταθλιπτικό φάρμακο με περιορισμένο όφελος.

Ο καθηγητής David Curtis, επίτιμος καθηγητής στο Πανεπιστημιακό του Λονδίνου, ο οποίος επίσης δεν συμμετείχε στην έρευνα, δήλωσε: «Είναι αρκετά παραπλανητικό να περιγράψουμε την ασφάλεια των αντιφλεγμονωδών παραγόντων.

Οι πιο αποτελεσματικοί αντιφλεγμονώδεις παράγοντες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν τα ΜΣΑΦ και, αν και τα προβλήματα είναι σπάνια, κάθε χρόνο χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από τις παρενέργειες αυτών των φαρμάκων, τα οποία συνήθως παίρνουν για χρόνιο πόνο και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνα αν ληφθούν για μεγάλες χρονικές περιόδους.'