Από τα πρώτα χρόνια της ζωής και μέχρι και τα βαθιά γεράματα το άτομο έχει μεγαλύτερο ή λιγότερο ενδιαφέρον για αναζήτηση οικείων σχέσεων, φίλων, συντρόφων. Οι νευρο-επιστήμες αποκαλύπτουν ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου είναι προγραμματισμένος για να αναπτυχθεί η κοινωνικότητα και σύνδεση με τους άλλους ανθρώπους.

Τα είδη που δεν έχουν νεοφλοιό δεν γνωρίζουν την έννοια της ομάδας (Goleman, 1999).Σύμφωνα με τη θεωρία της προσκόλλησης, οι σχέσεις στην ενήλικη ζωή, επηρεάζονται από τους δεσμούς προσκόλλησης στη βρεφική ηλικία. Η θεωρία της προσκόλλησης (Bowlby, Ainsworth) αναφέρεται στον συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στο βρέφος και τον φροντιστή.

Οι έρευνες δείχνουν ότι αυτός ο πρώτος δεσμός, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και στο μοντέλο σχέσεων, που θα αναπτύσσει στην ενήλικη ζωή του. Η φύση και η μορφή αυτής της πρώτης σχέσης, είναι το μοντέλο για τις μετέπειτα σχέσεις και τις προσδοκίες που θα έχει για τον εαυτό του, τους άλλους και τον κόσμο γύρω του.

Συχνά όλοι μας, έχουμε βρεθεί στο ρόλο του παρηγορητή ή εκείνου που θρηνεί έναν χαμένο έρωτα. Αφηγήσεις φίλων για το πως τον/την διεκδίκησε, πόσο επίμονα φλέρταρε, μέχρι να τον/την κατακτήσει, μοιράζονται ανάμεσα σε φίλους, αυξάνοντας την κατανάλωση καφέ και τους λογαριασμούς των τηλεφώνων. Η συνέχεια αρκετές φορές δεν είναι η αναμενόμενη των παραμυθιών, με τον πρίγκιπα να βγάζει την πανοπλία του (άλλο ένα αντρικό στερεότυπο) και να βιώνει τον απόλυτο έρωτα με τη καλή και υπάκουη Σταχτοπούτα.

Η δεύτερη φάση, που συχνά συναντάμε στα γραφεία μας, αφορά το «χάσιμο» του άλλου, που υιοθετεί μια απόμακρη στάση, το γνωστό ghosting, και το μοτίβο «σκωτσέζικο ντους» προσγειώνεται ως επισκέπτης στη σχέση. Ο «part time» σύντροφος, διατηρεί τη σχέση στο επίπεδο εκείνο, τόσο όσο, χρειάζεται για να μην διακοπεί, δηλώνοντας αδυναμία να έχει μια σταθερή συμπεριφορά υιοθετώντας δικαιολογίες.

Η πιο πάνω συνειδητή ή ασυνείδητη συμπεριφορά του, δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο που κατακλύζεται από την απεγνωσμένη ανάγκη του, ελέγχου των συναισθημάτων και της μη ελεγχόμενης ανάγκης για αγάπη. Τα άτομα αυτά, αποφεύγουν συναισθήματα και ενέργειες που δείχνουν γνώση ότι διαπράττουν σφάλμα ή ότι έχουν μια σχέση ρεαλιστικής εξάρτησης από τους άλλους, γεγονός που συνδέεται με τη πρωταρχική σχέση που είχαν. Μπορεί να ήταν πάρα πολύ σημαντικοί για τους γονείς τους ή τους τροφούς τους, όχι όμως για αυτό που πραγματικά ήταν αλλά για το είδος της λειτουργίας που ικανοποιούσαν.

Τα μπερδεμένα μηνύματα που αποστέλλουν, έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι, η ανάγκη τους για τους άλλους είναι βαθιά, αλλά η αγάπη τους για αυτούς είναι ρηχή, καθώς ο άλλος, αποτελεί ένα «εαυτό αντικείμενο» της επιβεβαίωσης της κυριαρχίας και της αξίας τους.

Συνήθως δεν φανερώνουν ξεκάθαρα τις ανάγκες τους, γιατί αισθάνονται βαθιά ντροπή να εκφράζουν τις ανάγκες τους, καθώς αυτό μπορεί να ληφθεί ως δείγμα αδυναμίας, έλλειψης στον εαυτό τους. Όταν εμπλέκονται σε διαπροσωπικές σχέσεις, αναμένουν οι άλλοι να μαντεύουν τις ανάγκες τους και αισθάνονται δυστυχισμένοι όταν αυτό δεν τους προσφέρεται, χωρίς να υποστούν την «ταπεινωτική» κατά τη γνώμη τους διαδικασία, να τις εκφράσουν και να ζητήσουν.

Είναι πολύ βασικό για να μπορέσει να «ανοίξει» η επικοινωνία, να γίνει συνειδητός ο «φαύλος κύκλος» και η ανάληψη ευθύνης και των δυο μερών, διότι μπορεί να φαίνεται ότι ένας ευθύνεται για αυτόν αλλά και ο άλλος τον συντηρεί. Οι διχοτομικές σκέψεις θύτης- θύμα δεν βοηθούν. H ενσυναίσθηση, η κατανόηση του τι υπάρχει στο «από κάτω» κείμενο του part-time ρόλου θα βοηθήσει στη λήψη απόφασης, καθώς κατανοώ δεν σημαίνει ότι αποδέχομαι.

Συμβουλές

Το σχήμα που αφορά τον σύντροφο είναι συχνά μη ρεαλιστικό και ανακριβές.

ο ειδύλλιο χτίζεται εν μέρει σε φαντασίες και ψευδαισθήσεις και αυτές οι ψευδαισθήσεις μπορεί να είναι κρίσιμες για τη δημιουργία της σχέσης και να συμβάλουν στην επιβίωση της.

πάστε τον φαύλο κύκλο δυσλειτουργικής επικοινωνίας. Αν ο ένας αισθάνεται ότι ελέγχει ή χρησιμοποιεί, είναι στο χέρι του άλλου να σταματήσει να προσφέρεται για αυτό.

νάληψη ευθύνης εαυτού, πράξεων. Μη υιοθέτηση έμμεσης αποκήρυξης ευθυνών («Έγιναν λάθη»).

κεφτείτε τι ανάγκες θέλετε να σας καλύπτει η σχέση αυτή, τις επιθυμίες σας. Φτιάξτε το δικό σας πλάνο διότι διαφορετικά θα παρασυρθείτε από την συνθήκη.

νοίξτε έναν ειλικρινή και αυθεντικό διάλογο χωρίς περιστροφές για το τι χρειάζεστε και τι μπορεί ο άλλος να δώσει.

στάση του άλλου θα σας βοηθήσει να αποφασίσετε την συνέχεια της σχέσης.

style="text-align: right;">