Ήταν μία φορά ένας βασιλιάς που του άρεσε πάρα πολύ το κυνήγι του αγριογούρουνου. Μία φορά τη βδομάδα, παρέα με τους πιο στενούς του φίλους και τους καλύτερους Τοξότες του, έβγαινε από το παλάτι και έμπαινε στο δάσος αναζητώντας τα επικίνδυνα ζώα που πράγματι δημιουργούσαν προβλήματα σε όλους τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους του βασιλείου.

τσι, η συγκίνηση της περιπέτειας συμπληρωνόταν από την υπηρεσία που παρείχε στους υπήκοους του ελευθερώνοντάς τους από τους χειρότερους εχθρούς τους που λεηλατούσαν και σκότωναν.

τεχνική του κυνηγιού ήταν πάντα η ίδια: εντόπιζαν ένα κοπάδι αγριογούρουνων, το πήρε κύκλωναν και το ανάγκαζαν να κατευθυνθεί σε κάποιο ξέφωτο, όπου θα γινόταν η αναμέτρηση,

ια να διατηρηθεί ο αθλητικός χαρακτήρας του κυνηγιού, ήταν απαραίτητο ο κυνηγός (κάποιος από τους φίλους του ή ο ίδιος ο βασιλιάς) να αφήσει το άλογό του και να αναμετρηθεί σώμα με σώμα με το ζώο, οπλισμένος μονάχα με μία λόγχη και ένα κοφτερό μαχαίρι.

?Επρεπε να χρησιμοποιήσει όλη του την ευκινησία για να ξεφύγει από τα μυτερά δόντια του και να ακονίσει τα αντανακλαστικά του ώστε να μην πέσει στο έδαφος κατά την επίθεσή του.

ρειαζόταν μεγάλη δεξιοτεχνία και ταχύτητα για να καρφώσει την αιχμή της λόγχης σε κάποιο ζωτικό σημείο, και μετά να βρει το κουράγιο να πηδήξει πάνω στο πληγωμένο ζώο για να το αποτελειώσει με το μαχαίρι.

Ο τοξότης της αυλής ήταν ο μοναδικός τρόπος άμυνας του κυνηγού, αν κάτι πήγαινε στραβά. Ενώ όλοι στέκονταν σε κύκλο γύρω από το θέαμα παρακολουθώντας τη μάχη, ο φρουρός παρέμενε με τα μάτια ορθάνοιχτα, το τόξο ήδη τεντωμένο και το βέλος έτοιμο. η ακρίβεια της βολής του θα έκανε τη διαφορά ανάμεσα στον αγώνα του κυνηγού για να επιβιώσει ή τον αναπότρεπτο θάνατό του.

Μια μέρα, καθώς ο βασιλιάς κυνηγούσε ένα κοπάδι αγριογούρουνα που λεηλατούσαν τις δυτικές περιοχές του βασιλείου, μπήκε με τους συντρόφους του σε ένα μέρος του δάσους που δεν είχε ξαναδεί. Δεν ήταν και πολύ διαφορετικό από το υπόλοιπο δάσος, με εξαίρεση το γεγονός ότι, σχεδόν σε κάθε δέντρο, ήταν ζωγραφισμένος ένας υποτυπώδης στόχος. Τρες ομόκεντροι κύκλοι από ασβέστη και ένας ακόμα άσπρος κύκλος στο κέντρο. ο βασιλιάς δεν εξεπλάγη από τους ζωγραφισμένους κύκλους στους κορμούς των δέντρων, αλλά από το ότι, ακριβώς στο κέντρο κάθε άσπρο κύκλου υπήρχε καρφωμένο ένα βέλος.

Τριάντα ή σαράντα κορμοί έπειθαν για την ακρίβεια των βολών, κάθε δέντρο μ’ έναν άσπρο κύκλο, κάθε κύκλος μ’ ένα βέλος, κάθε βέλος στο κέντρο ακριβώς του στόχου. Βέλη που πάντα αντανακλούσαν τα ίδια χρώματα στα φτερά τους. Βέλη ίδια, ριγμένα πιθανότα από τον ίδιο τοξότη.

Ο βασιλιάς ρώτησε κάποιον από τους οδηγούς ποιος ήταν υπεύθυνος για αυτές τις τόσο ακριβείς βολές, αλλά κανείς δεν ήξερε να του απαντήσει.

? Ενας τέτοιος Τοξότης θα ήταν η καλύτερη εγγύηση για την ασφάλεια του βασιλιά” σχολίασε κάποιος.

? Με έναν σωματοφύλακα ικανό να πετύχει σαράντα στα σαράντα, εγώ θα πήγαινα να κυνηγήσουν λιοντάρια με μία βελόνα…” γέλασε άλλος.

? Μακάρι να είναι μόνο ένας” είπε ο Τοξότης του βασιλιά “ γιατί, αν είναι πολλοί, θα μείνουμε όλοι χωρίς δουλειά”.

βασιλιάς συμφώνησε και, ξύνοντας το πηγούνι του, διέταξε να του φωνάξουν τον αρχή αρχιυπηρέτη του. Μόλις τον είδε, του είπε:

?Θέλω αυτό τον Τοξότη στο παλάτι μου αύριο το απόγευμα. Πείσε τον να με δει, διάταξε τον ή φέρτον με τη φρουρά. ‘Εγινα σαφής;”

?Μάλιστα, μεγαλειότατε” είπε ο άλλος, και παίρνοντας ένα άλογο έφυγε προς το χωριό να ψάξει για τον αλάνθαστο Τοξότη.

ην επόμενη μέρα, ένας καμαριέρης χτύπησε την πόρτα του βασιλικού υπνοδωματίου για να πεις στον άρχοντα ότι ο υπηρέτης του είχε φτάσει και ζητούσε να τον δει.

μονάρχης ντύθηκε βιαστικά και πήγε ενθουσιασμένος να βρει τον επισκέπτη.

όλις έφτασε στη σάλα υποδοχής, δίπλα στον απεσταλμένο του, είδε μονάχα ένα νεαρό γύρω στα δεκαπέντε - δεκάξι που κρατούσε αμήχανα ένα μικρό τόξο.

?Ποιο είναι αυτό το παιδί” ρώτησε ο βασιλιάς.

?Είναι ο νέος που ζήτησες να φέρω” είπε ο υπηρέτης, “αυτός που έριξε τα βέλη στο δάσος”.

?Είναι αλήθεια, νεαρέ; Εσύ έριξες εκείνα τα βέλη; Πρόσεξε τα ψέματα, φιλαράκο μου, θα μπορούσαν να σου στοιχίσουν το κεφάλι σου…”

Ο νέος χαμήλωσέ το βλέμμα του και τραυλίζοντας από το φόβο απάντησε:

?Nαι, είναι όλα αλήθεια. Εγώ τα έριξα.”

?Όλα;” ρώτησε ο βασιλιάς.

?Το καθένα από αυτά” είπε ο νέος.

?Ποιος σου έμαθε τοξοβολία;” ρώτησε ο μονάρχης.

?Ο πατέρας μου” απάντησε ο τοξότης.

?Κι αυτός, πού είναι;” ρώτησε ο βασιλιάς.

?Πέθανε πριν έξι μήνες” είπε θλιμμένα ο έφηβος.

Δεν έχουμε δάσκαλο, αλλά έχουμε τον καλύτερο μαθητή του, σκέφτηκε ο βασιλιάς.

?Ποια είναι η τεχνική;” ρώτησε ο βασιλιάς.

?H τεχνική;” επανέλαβε ο νέος.

?O τρόπος να πετύχεις ένα βέλος ακριβώς στο κέντρο κάθε στόχου” εξήγησε ο βασιλιάς.

?Πανεύκολο” είπε ο μικρός. “Πρώτα ρίχνω το βέλος στο δέντρο και μετά ζωγραφίζω τους κύκλους γύρω του.”

Δεν νομίζω ότι είναι καλή ιδέα να ζωγραφίσετε μία σχέση που να ταιριάζει στο προφίλ των δυσκολιών και των διαφωνιών σας. Εν πάση περιπτώσει, το να χτίσεις μία σχέση με διάρκεια απαιτεί δεξιοτεχνία, και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με εξάσκηση. ‘Οταν θα είσαστε σε θέση να ξέρετε ποιο είναι το κέντρο της σχέσης που επιθυμείτε, τότε θα μπορέσετε να στοχεύσετε προς αυτή την κατεύθυνση. Αν δεν αποφασίσετε πρώτα να ξεκαθαρίσετε κατά πόσο τα σχέδιά σας συμπίπτουν - δηλαδή τον κύκλο όπου θα στοχεύσετε τα βέλη σας - η ευτυχία που θα βρείτε θα είναι απλά μία σύμπτωση ή μία πλασματική κατασκευή για τα μάτια του κόσμου.

αι αυτό που θα ήθελα περισσότερο να σας επισημάνω: όταν η αγάπη παραμένει, ο πόνος μιας διαφωνίας περιέχει πάντα διπλή θλίψη: τον πόνο που υποφέρω εγώ ο ίδιος και τη θλίψη για τον πόνο του ανθρώπου που αγαπώ, ακόμα κι αν ξέρω ότι δεν μπορώ να συνεχίσω το δρόμο μου μαζί του.