Σ' αυτή τη χώρα τελικά, είναι καλύτερο να μην προσδοκά κανείς τα αυτονόητα.

εν υπάρχει αυτονόητο όταν δεν απευθύνεσαι στην απλή λογική.

εν υπάρχει αυτονόητο όταν χαιρόμαστε επειδή τα βιβλία έφτασαν εγκαίρως στα σχολεία, λες και η έναρξη της σχολικής χρονιάς είναι "έκπληξη" και συμβαίνει μια στις τόσες.

Και αναρωτιέται ο γράφων, πόσες φορές έφτασε στο αεροδρόμιο για το προγραμματισμένο ταξίδι του και έλλειπε το αεροπλάνο.

ναρωτιέται επίσης πόσες φορές μπήκε στην καμπίνα του και διαπίστωσε πως η εταιρία δεν είχε πιλότους και το αεροπλάνο έφυγε ακυβέρνητο ή επελέγη αεροσυνοδός για να το οδηγήσει στον προορισμό του.

ναρωτιέται ακόμα πόσες φορές εν ώρα πτήσης διαπιστώθηκε πως η προδιαγραφές ήταν συγκεχυμένες και βρέθηκε στο Μάλι, στην Ουγκάντα ή αλλού... και πόσες φορές πέταξαν στα σκουπίδια μερικές εκατοντάδες αεροπλάνα, επειδή παραδόθηκαν με προπέλα αντί για φτερά.

Δεν γνωρίζει ο γράφων αν το παράδειγμα του αεροπλάνου είναι άστοχο ή όχι.

υτό που πολύ καλά γνωρίζει όμως είναι πως στα αυτονόητα και στα δεδομένα, δεν χωρούν δικαιολογίες και υπεκφυγές.

Ας μην έχουμε την ελπίδα ότι κάποιος θα μας δικαιώσει λοιπόν.

έλεγχος πριν από την παράδοση και κατά την παραλαβή της παραγγελίας είναι νόμος της αγοράς.

ης πραγματικής αγοράς όμως. Αυτής που δημιουργεί και παράγει ζήτηση.

χι αυτής που βασίζεται στην εξυπηρέτηση του δημοσίου και αδιαφορεί.

Μήπως κάτι αντίστοιχο έπρεπε να γίνει πριν παραληφθούν οι διαβόητες #μάσκες_αλεξίπτωτα;

ι δικαιολογίες και οι απέλπιδες προσπάθειες να στρέψουμε την προσοχή στις "προτεραιότητες" είναι για να βρισκόμαστε σε κουβέντα.