Η φράση έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα και υπάρχουν δύο ενναλακτικές ερμηνείες για την προέλευσή της, οι οποίες μάλιστα είναι παρόμοιες.

Η πρώτη αναφέρεται στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 664 π.Χ. όπου στο “άλμα εις μήκος” ή “σκάμμα” όπως λεγόταν τότε, ο Σπαρτιάτης Χιόνις κατάφερε να πραγματοποίησει άλμα μεγαλύτερο των 16 μέτρων (το οποίο ήταν το μήκος του σκάμματος), ξεπερνώντας έτσι τα όρια.

Παρόμοια είναι και η άλλη ερμηνεία, που απλώς αναφέρεται στον Φάυλλο, ο οποίος κατάγονταν από Κρότωνα της Κάτω Ιταλίας, και στους αθλητικούς αγώνες που διοργανώνονταν στους Δελφούς, τα γνωστά τα Πύθια, είχε πραγματοποίησει άλμα μεγαλύτερο από το οριοθετημένο μήκος του σκάμματος.