Διαβάζουμε συχνά «τα προς το ζειν».

Όμως, από τον καιρό που το «ζη», που κάναμε εμείς οι παλιότεροι στο σχολείο, έγινε «ζει», συμπαρέσυρε και το απαρέμφατο.

Αυτός είναι και ο λόγος που στο Google κυκλοφορούν σχεδόν 5.000 «ζειν», με πρώτο και καλύτερο το κέντρο γιόγκα «Ευ Ζειν».

Όμως, το απαρέμφατο είναι τύπος αποκλειστικά της αρχαίας ελληνικής, οπότε εκείνο το έρμο το συνηρημένο «ζην» καλό είναι να το αφήσουμε στην ησυχία της «παλαιότητάς» του.

Άρα:

  •  βγάζω τα προς το ζην
  • το ευ ζην
  • το ζην επικινδύνως (vivere pericolosamente)
  • προσμετρώ το ζην
  • Στον πατέρα μου χρωστώ το ζην, στο δάσκαλό μου το ευ ζην.

Και για να γίνουμε ακόμα πιο σαφείς: το «ζειν» είναι το απαρέμφατο του ρήματος «ζέω» (=βράζω, κοχλάζω), οπότε το «ζειν επικινδύνως» θα ταίριαζε σε βραστήρα και το «ευ ζειν» θα ήταν μια χαρά πετυχημένη διαφήμισή του.