Το 1721 κάτω από την Ακρόπολη, στους «Αέρηδες» της Πλάκας, οι Τούρκοι είχαν φτιάξει το Μεντρεσέ, που στα τουρκικά σημαίνει ιεροσπουδαστήριο.

το συγκεκριμένο ιεροσπουδαστήριο λοιπόν φοιτούσαν νεαροί μουσουλμάνοι για να γίνουν ιμάμηδες.

Στις αρχές του 18ου αιώνα όμως, οι Τούρκοι εγκατέλειψαν την Αθήνα και φυσικά μαζί με την πόλη των Αθηνών παραδόθηκε στου Έλληνες και το Μεντρεσέ.

σχολή λοιπόν, αφού είχε και αρκετά δωμάτια για τους σπουδαστές και εσωτερική αυλή, ήταν κατάλληλη για να μετατραπεί σε φυλακή, όπως και έγινε.

υτή η φυλακή λοιπόν, που λειτούργησε από την εποχή Όθωνα έως την περίοδο βασιλείας του Γεωργίου Α΄, είχε τη φήμη μιας πολύ σκληρής φυλακής.

Μπροστά από την πύλη υπήρχε ένας μεγάλος πλάτανος. Στα κλαδιά του κρεμούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο, κυρίως ποινικούς, αλλά και πολιτικούς κρατούμενους.

ι' αυτό και το συγκεκριμένο δέντρο είχε γίνει σύμβολο θανάτου, αλλά και αδικίας, καθώς προφανώς αυτοί που κρέμονταν από τα κλαδιά του δεν ήταν πάντα ένοχοι, αλλά φτωχοί και μη προνομιούχοι.

Αντιπροσώπευε λοιπόν ο πλάτανος και την εξουσία των Βαυαρών, που καταπίεζαν το λαό και καταλήστευαν τα δημόσια ταμεία.

τσι, όταν για κάποιους έφθανε η ώρα της αποφυλάκισης, βγαίνοντας από την πύλη της φυλακής κοίταζαν πίσω προς τα κελιά των πρώην συγκρατούμενών τους και τους φώναζαν: «χαιρέτα μου τον πλάτανο».

ους εύχονταν να βγουν και εκείνοι από τη φυλακή και να μην ξαναδούν ποτέ τον πλάτανο του θανάτου.

φράση έμεινε από τότε και τη χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε μια κατάσταση που είναι χαμένη εκ των προτέρων, γιατί συνήθως κάποιος τη χειρίστηκε με λάθος τρόπο.

Από τον Μεντρεσέ βγήκε και η φράση «καλή κοινωνία» που χρησιμοποιούν οι φυλακισμένοι. Οι φυλακές κατεδαφίστηκαν το 1898 από τους ίδιους του πολίτες!