... «ένθεν μὲν Σκύλλη, ετέρωθι δὲ δία Χάρυβδις» (Οδύσσεια)

Η Σκύλλα και η Χάρυβδις, θαλάσσια μυθικά θηλυκά τέρατα, κόρες του Ποσειδώνα και της Γαίας, απαντώνται στην Οδύσσεια και στην Αργοναυτική εκστρατεία.

Λέγεται πως η Σκύλλα και η Χάρυβδη βρίσκονταν η μια απέναντι από την άλλη, σε ένα στενό θαλάσσιο πέρασμα που, σύμφωνα με τον Όμηρο, ονομαζόταν Πλαγκτές Πέτρες.  Άλλοι έλεγαν πως το πέρασμα αυτό ήταν ο Βόσπορος, άλλοι στο ακρωτήριο Ταίναρο κι άλλοι κοντά στα Κανάρια νησιά. Οι πιο πολλοί όμως πίστευαν πως κατοικούσαν στο στενό της Μεσσήνης, ανάμεσα στην Ιταλία και τη Σικελία. Τα δυο αυτά τέρατα ήταν εγκαταστημένα σε δυο σκοπέλους. Ο ένας μάλιστα ήταν τόσο ψηλός, που η κορυφή του χανόταν στον ουρανό και ήταν πάντα σκεπασμένη με πυκνά μαύρα σύννεφα και κατασπάραζαν τους άτυχους ναυτικούς που έπεφταν στα δόντια τους.

Η έκφραση χρησιμοποιείται όταν έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο επικίνδυνες καταστάσεις ή όταν από τη μια δύσκολη κατάσταση πέφτουμε στην άλλη, εξίσου επικίνδυνη ή και χειρότερη.

αρόμοιας έννοιας εκφράσεις είναι το  «από τον Άννα στον Καϊάφα» και το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα» και σημαίνουν ότι καλώς ή κακώς πρέπει να περάσουμε από το συγκεκριμένο επικίνδυνο αυτό σημείο/κατάσταση/πρόσωπο, ευχόμενοι να αποφύγουμε να την καταστροφή («όλεθρον υπεκφυγέειν»).