1. Τα παιδιά γνωρίζουν για μας περισσότερα από όσο εμείς για τον εαυτό μας, για το τι συμβαίνει στην οικογένεια, κι ας το κρατούν επτασφράγιστο μυστικό οι μεγάλοι.

2. Τα μικρά παιδιά δεν φτιάχνουν μύθους γιατί τα παιδιά ζουν απ’ ευθείας χωρίς διερμηνείς και μεσάζοντες. Η πραγματικότητα των παιδιών είναι τα παραμύθια μας και η παραμυθία μας για το χαμένο παράδεισο στην εξορία μας.

3. Τα παιδιά είναι σοβαρότερα και συνεπέστερα απ’ τους μεγάλους γι’ αυτό κι εγώ στο παλιό ζαρωμένο παιδί που απέμεινε μέσα μου προστρέχω όταν είναι να αισθανθώ τα πιο σπουδαία.

4. Τίποτα δεν συγκρίνεται με την ποίηση των πραγμάτων στην παιδική ματιά, όλα είναι κατώτερά της από δω κι ύστερα.

5. Κανένα πλάσμα δεν είναι τόσο κοντά στην αλήθεια όσο το μικρό παιδί, πριν διδαχθεί δηλαδή από τους μεγάλους, και από το πρότυπο των μεγάλων, να φαντασιώνεται και να υποκρίνεται.

6. Ένα παιδί που αισθάνεται ότι η μητέρα και ο πατέρας το αγαπούν βαθιά, πατρικά, μητρικά, δε ζητάει πολλά πράγματα και χάρες, ανέχεται και το μάλωμα, την τιμωρία, την φτώχεια, διαισθάνεται πως και να το μαλώνει ο πατέρας του, πάλι από αγάπη το κάνει, γιατί ο ίδιος που το μαλώνει και το τιμωρεί είναι εκείνος που υποφέρει περισσότερο. Το βλέπει!

7. Τα παιδιά ξεχωρίζουν αυτόματα ποιος ξένος είναι καλός άνθρωπος, τις προθέσεις του, την ψυχική του ποιότητα, αγαπούν σπαρακτικά, θυσιαστικά τα σκυλάκια, τα πουλιά, όλα τα ελάχιστα και ασθενή του κόσμου, γιατί καταλαβαίνουν τη μετοχή τους στην Αλήθεια.

8. Η πιο πραγματική ασφάλεια των παιδιών, είναι η εμπιστοσύνη στην αξία των γονιών τους.

9. Τα παιδιά έχουν μέσα τους την άνευ όρων αγάπη για τους γονείς τους, την άνευ όρων αγάπη που δεν έχουν πάντα για τα παιδιά οι γονείς. Άλλο αν τους θυμώνουν, άλλο αν επαναστατούν, άλλο αν τους βρίζουν, άλλο αν τους «μισούν». Και πάλι τα παιδιά είναι ερωτευμένα με τους γονείς τους, τα παιδιά αγαπούν τρελά τη μάνα τους.