Ο κ. Δήμος Δημητριάδης, απέστειλε στην ιστοσελίδα μας επιστολή-άρθρο αναφορικά με το Brexit, ως απάντηση στο άρθρο του κ. Ηλία Ψυχογιού "Γιατί η Βρετανία εγκαταλείπει την Ε.Ε."

style="text-align: right;">Γράφει ο Δήμος Δημητριάδης*

ο πρωί της 24ης Ιουνίου του 2016 η Βρετανία ξύπνησε μετά από ολιγόωρο ύπνο και ήρθε αντιμέτωπη με τον απόλυτο εφιάλτη, τα συμπτώματα του οργίου των προηγούμενων χρόνων.

Αυτή η κραιπάλη ξεκίνησε από την καταραμένη εκείνη ημέρα του Γενάρη του 2013 όπου ένας προνομιούχος αριστοκράτης, απόφοιτος ενός ιδιωτικού κολεγίου με παράδοση στην ανάδειξη υπουργών και πρωθυπουργών, παροτρύνομενος από άλλους, παρόμοια ιστάμενους και σκεπτόμενους, τράβηξε τα κορδονάκια και άνοιξε διάπλατα τους ασκούς του διαβόλου.

Οι δαίμονες ξέφυγαν και ζώσαν όλους εκείνους που κρατούσαν κρυμμένες στον κόρφο τους ψευδαισθήσεις, οπτασίες και δόξες του πάλαι ποτέ, και που για χρόνια δεν τολμούσαν να βγουν παραέξω.

Οι ασκοί ξεκοιλιάστηκαν και παραμένουν ανοιχτές πληγές έξι χρόνια μετά μέχρι και σήμερα. Στο διάστημα αυτό ακούσαμε ατέρμονες συζητήσεις, διαπληκτισμούς, υποσχέσεις ποταπά και αναίσχυντα ψεύδη, αισθανθήκαμε ξενοφοβία και είδαμε ακόμα και έναν φόνο!

Ο εφιάλτης της 24ης Ιουνίου ήταν η κατάληξη μιας άσκοπης και άτοπης άσκησης, με πρωταγωνιστές μία ομάδα καιροσκόπων τυχοδιωκτών, που υπέθαλψε και υποστήριξε την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση και κατάφερε να παρασύρει εκατομμύρια αφελών άγγλων, κατοίκων κυρίως του βορρά καθώς και ουαλλών. Παρεμπιπτόντως, η ομάδα αυτή οργίασε κερδοσκοπώντας από την πτώση στην τιμή της στερλίνας, την επομένη κιόλας του δημοψηφίσματος!

Οι υπόλοιποι βρετανοί, Σκώτοι, Βορειοιρλανδοί και Λονδρέζοι, αντιστάθηκαν στα συνθήματα και στις αερολογίες και αντιλήφθηκαν την πλεκτάνη. Δυστυχώς όμως δεν ήταν αρκετοί για να αποτρέψουν τον αυτοπυρπολισμό των αμάθων, που βέβαια τσουρουφλίζει και καίει όλον τον υπόλοιπο πληθυσμό.

Το πιο παράδοξο είναι ότι μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, οι “νικητές”, σε εισαγωγικά βέβαια διότι όλοι είμαστε ηττημένοι, δήλωσαν με στόμφο ότι η Βρετανία ψήφισε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση! Σαθρός ισχυρισμός που όπως αποδεικνύουν οι αριθμοί είναι αβάσιμος. και οι αριθμοί δεν ψεύδονται όπως θα δούμε παρακάτω!

Σε συνολικό πληθυσμό 65,6 εκ., δικαίωμα ψήφου είχαν τα 46,5 εκατομμύρια. Από αυτά ψήφισαν τα 33,5 εκατομμύρια, εκ των οποίων 16,4 εκατομμύρια ψήφισαν να παραμείνουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση και 17.41 εκατομμύρια να αποχωρήσουμε

Δηλαδή ψήφισε το 51% του πληθυσμού (33,5 εκ.) και το 27%(17,41 εκ.) ψήφισε για την αποχώρηση. Το ένα τέταρτο δηλαδή της χώρας αποφάσισε τις τύχες όλων για το απώτερο μέλλον! Συνεπώς δεν νομίζω ότι μπορούμε να λέμε ότι η Βρετανία ψήφισε να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σημειωτέον δε ότι από αυτούς που δεν είχαν δικαίωμα ψήφου 14,8 εκατομμύρια είναι ηλικίας 0 έως 18 ετών. Νέοι άνθρωποι δηλαδή που σε κάποια στιγμή θα έχουν εκλογικό δικαίωμα και, πιθανότατα, εντελώς διαφορετική άποψη από το 27%, για τη θέση της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Να προσθέσω επίσης ότι δικαίωμα ψήφου δεν είχαν ούτε οι βρετανοί κάτοικοι εξωτερικού ( αλά ελληνικά!) ούτε και οι πολίτες άλλων χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης πού διαμένουν στη Βρετανία

Είναι πλέον αποδεδειγμένο από διάφορες στατιστικές αναλύσεις ότι τα αίτια για το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είχαν πολύμορφες διαστάσεις που κάλυπταν ηλικία, μόρφωση, κοινωνική τάξη και τόπο παραμονής. Παραδείγματος χάριν, η πλειοψηφία ηλικιωμένων ηλικίας 50+, και ψηφοφόρων με απολυτήριο λυκείου ή χωρίς, ψήφισε για αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση ενώ οι νεότεροι και πιο μορφωμένοι ψήφισαν για παραμονή.

Ο φτωχός, και χρόνια οικονομικά πάσχων, βορράς ψήφισε αποχώρηση, σε αντίθεση με το πλούσιο και πολυκοσμικό Λονδίνο. Η Σκωτία, έχοντας υποφέρει πολύχρονη εγκατάλειψη και αποξένωση από το κέντρο αποφάσεων ψήφισε παραμονή σε αντίθεση με την Ουαλία που παρά τις επιδοτήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης ψήφισε έξοδο από τη μόνη ευεργέτιδά της.

Ο μέσος ψηφοφόρος υποστηρικτής της αποχώρησης δεν είχε και ούτε έχει ιδέα τι σημαίνει Ευρωπαϊκή Ένωση, πώς λειτουργεί καθώς και ποια τα πλεονεκτήματα των κρατών μελών. Το σημαντικότερο όμως αίτιο ήταν η πολιτική της λιτότητας που ακολούθησε την κρίση του 2008 και που επιμελώς εφάρμοσε η κυβέρνηση των συντηρητικών και που επηρέασε αρνητικά αυτούς ακριβώς τους ψηφοφόρους της αποχώρησης.

Οι συνήγοροι της εξόδου εκμεταλλεύτηκαν του αδαείς με εξιλαστήριο θύμα την Ευρωπαϊκή Ένωση!

Από το μοιραίο εκείνο πρωινό του Ιουνίου μέχρι σήμερα πέρασαν σχεδόν 3,5 χρόνια. Τριάμισι στείρα χρόνια κατά τη διάρκεια των οποίων, η απόφαση της πλειοψηφίας των αφελών κατόρθωσε να χωρίσει τη χώρα σε δύο στρατόπεδα, να παραλύσει τη λειτουργία της Βουλής, να επιτρέψει να γίνει η χώρα διεθνής περίγελος, να αποξενώσει και να φέρει σε απόγνωση τους Ευρωπαίους εταίρους, να επιτρέψει σε καριερίστες πολιτικούς να παριστάνουν τους μεσσίες και να καταλήξει να επιβάλλει εκλογές, με κυρίους πρωταγωνιστές έναν απύθμενο λαϊκιστή φαφλατά και έναν θαυμαστή ξεπερασμένων καθεστώτων.

Η Βρετανία δεν ψήφισε για τίποτα από όλα αυτά!

style="text-align: right;">Δήμος Δημητριάδης

ονδίνο, Δεκέμβριος 2019

? Δήμος Δημητριάδης, σπούδασε Μαθηματικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Σαουθάμπτον. Απο το 1985 ζεί και εργάζεται στο Λονδίνο όπου και παρακολουθεί τα παγκόσμια γεγονότα και εξελίξεις με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.