Σήμερα, ένα Ευρωπαϊκό Έθνος, σπάει τις αλυσίδες του.

trong>Η Μεγάλη Βρετανία, η χώρα με το παλαιότερο κοινοβούλιο στην Ευρώπη, στις 12 τα μεσάνυχτα, αποχωρεί τελειωτικά από την Ευρωπαϊκή Ένωση.


style="text-align: right;">Γράφει ο Αλέξανδρος Τσίγγος*

Κάποτε ο Τόνυ Μπλαιρ, δήλωσε μια αλήθεια: "Η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν αφορά την Ειρήνη, αφορά την Δύναμη της Εξουσίας." Από μόνη της αυτή η δήλωση είναι καταλυτική και βάζει τα πράγματα στην θέση τους.

Είναι συχνό να αναφέρεται, ότι όποιος αντιτίθεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αντιτίθεται στην Ιδέα της Ευρώπης, σα μια κοινότητα χωρών, που συναλλάσσεται εμπορικά, πολιτισμικά, οικονομικά και συνεργάζεται για το κοινό καλό των Εθνών της Ευρώπης.

[caption id="attachment_421" align="alignright" width="177"] Αλέξανδρος Τσίγγος[/caption]

Αυτό είναι λάθος.

ανείς εχέφρων άνθρωπος, δε θα ήθελε μια Ευρώπη, δηλαδή οι λαοί της, που δύο φορές τον 20ο αιώνα αιματοκύλησε την γη της με δεκάδες εκατομμυρίων νεκρών, να μη μαθαίνουν από την κοινή πικρή, αιματηρή, εμπειρία.

Μια επίσκεψη στην Ιστορία της Ευρωπαϊκή Ένωσης.

ο 1951, Γαλλία, Δυτική Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Ιταλία, στο Παρίσι, υπέγραψαν την Ευρωπαϊκή Κοινότητα του Άνθρακα και του Χάλυβα - ΕΚΧΑ. Αυτό έθεσε την περιοχή του Ρουρ κάτω από τον έλεγχο των όμορων χωρών, σε μια κοινή εποπτεία, από μια Κοινή Αρχή, που σήμερα ονομάζεται Ευρωπαϊκή Επιτροπή και Κοινή Συνέλευση, που σήμερα ονομάζεται Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Ιστορικά η περιοχή του Ρουρ, στην αριστερή όχθη του ποταμού Ρήνου και που ανήκε στην Γερμανία, λόγω του πλούτου των εδαφών της σε Άνθρακα και Σίδηρο, αποτελούσε μια διεκδικούμενη περιοχή από τους Γάλλους, με σκοπό την οικονομική και βιομηχανική αποδυνάμωση της Γερμανίας, από τον 19ο αιώνα. Η βιομηχανική επανάσταση, πάνω σε αυτά τα δύο ορυκτά στηρίχθηκε.

Η πρώτη φορά ήταν ο πόλεμος του 1871, όπου τελείωσε με την ήττα της Γαλλίας από τη Νεότευκτη Γερμανική Αυτοκρατορία. Αυτό που σήμερα ονομάζουμε Γερμανία, δεν υπήρχε πριν το 1871. Υπήρχε το βασίλειο της Πρωσίας, του πιο ισχυρού ανάμεσα στα μικρά και μεγάλα Γερμανικά Βασίλεια και δουκάτα, που ενώθηκαν, πρώτα το 1867 με το όνομα Βόρεια Γερμανική Ομοσπονδία και το 1871, με τον ορισμό του Γουλιέλμου του 1ου ως αυτοκράτορα σε Γερμανική Αυτοκρατορία.

Αυτή η περιοχή λοιπόν του Ρουρ, κατέληξε στα χέρια της Γαλλίας δύο φορές. Την μια μετά την ήττα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1918 και την δεύτερη φορά με την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945.

Η ένωση των Δύο Γερμανιών

ολλοί παλιότερα και μέχρι την ένωση των δύο Γερμανιών, θα θυμούνται ότι η Δυτική Γερμανία αναφέρετο ως Ομοσπονδία της Δυτικής Γερμανίας. Σήμερα παραμένει ως έτσι, αλλά πλέον ονομάζεται σκέτο Γερμανία.

Ειρήσθω εν παρόδω, η ένωση των Δύο Γερμανιών, δεν δημιούργησε ένα Νέο Κράτος, αλλά αποτελεί συνέχεια της Δυτικής Γερμανίας. Με αυτό το νομικίστικο τερτίπι, θέλησε η σημερινή Γερμανία να γλυτώσει τις αποζημιώσεις που όφειλε, στα κράτη που κατέστρεψε η Ναζιστική Γερμανία στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Οι ΗΠΑ και ο Ψυχρός Πόλεμος έχουν αποτέλεσμα την ΕΚΧΑ

ε την πίεση των ΗΠΑ το 1951 και μέσα από τις συνθήκες που όριζε ο Ψυχρός Πόλεμος με την σύγκρουση Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, την ανάγκη της οικονομικής ανασύνταξης της Δυτικής Γερμανίας που τότε ήταν χωρισμένη σε τρείς ζώνες στρατιωτικού ελέγχου, την Αμερικανική, την Βρετανική και την Γαλλική, δημιουργήθηκε αυτή η πρώτη Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αυτό οδήγησε σε μια εκρηκτική ανάπτυξη της Γερμανίας και οι φτωχοποιημένες χώρες σαν αποτέλεσμα του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως η Ελλάδα και η Γιουγκοσλαβία, βρέθηκαν να στέλνουν εκατομμύρια εργατών να δουλέψουν στις φάμπρικες των πρώην ηττημένων κατακτητών τους.

Η Ελλάδα πάλι στην Γερμανική σφαίρα επιρροής με την προτροπή των ΗΠΑ

υτό που η Γερμανία στέρησε από τον τόπο μας, την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία μας, επέβαλαν οι ΗΠΑ όχι μόνο να μην το ζητήσουμε πίσω αλλά συνειδητά μας έστειλαν στην αγκαλιά της υπερχρεωμένης Γερμανίας. Οι δε Ελληνικές κυβερνήσεις, για κάθε έλληνα μετανάστη, εισέπρατταν από το ΔυτικοΓερμανικό κράτος, 1500 μάρκα. Οι ΗΠΑ δάνειζαν τη νέα τους αγαπημένη "γερμανική μπαλαρίνα" και επέβαλαν στην Ελλάδα την εποχή του «Εθνάρχη» να παίρνει δάνεια από την Δυτική Γερμανία.

Οι θεσμοί της Ε.Ε, απογειώνονται πάνω από την Ευρώπη μα νομικά δεν υφίστανται.

Σταδιακή εξέλιξη της ΕΚΧΑ, σε Ευρωπαϊκή Κοινότητα και από Ευρωπαϊκή Κοινότητα σε Ευρωπαϊκή Ένωση, είτε αποτελούσε ένα σχέδιο μυστικό και συνομωσίας, είτε ήταν μια φυσική εξέλιξη σαν αποτέλεσμα της επιβολής του Ισχυρότερου επί των Αδυνάτων, δημιούργησε έναν τεράστιο γραφειοκρατικό οργανισμό, που στερείται του πιο σημαντικού: Της Λογοδοσίας.

Στήθηκε επάνω σε έναν μηχανισμό λήψης Αποφάσεων, Νομοθέτησης και Οικονομικού πλέον Ελέγχου, ο οποίος δεν λογοδοτεί, αφενός πουθενά, αφετέρου, δεν μπορεί κανείς να κινηθεί δικαστικά.

Όταν μια Ιταλική εταιρεία, που καταστράφηκε οικονομικά από την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να υποστηρίξει τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, την δημιουργία ζώνης που απαγορεύονται οι πτήσεις πάνω από τον εναέριο χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, κατέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εκείνο αποφάνθηκε ότι δεν έχει αρμοδιότητα, διότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει κάποια νομική υπόσταση.

Το ίδιο που συμβαίνει με την Τρόικα, το ίδιο συμβαίνει με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό  Σταθερότητας, το ίδιο με τον εκάστοτε Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τον «Υπουργό Εξωτερικών», τις Ευρωπαϊκές Επιτροπές, τους Ευρωπαίους επιτρόπους. Συν αυτό δημιούργησαν ένα τεράστιο σώμα υπαλλήλων, που δεν εμπίπτει σε καμιά φορολογική αρχή.

Το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα και η Συμφωνία της Λισσαβόνας.

ταν οι Ευρωπαϊκοί λαοί, εκεί που τους δόθηκε το δικαίωμα να ψηφίσουν με δημοψηφίσματα ενάντια στο «Ευρωπαϊκό Σύνταγμα», είπαν όχι στην Γαλλία και την Ολλανδία, ακύρωσαν τα δημοψηφίσματα, σε Ιρλανδία, Τσεχία, Πολωνία, Πορτογαλία, Δανία και Ηνωμένο Βασίλειο – Μεγάλη Βρετανία. Η ήττα για την Ευρωπαϊκή Ένωση όπως την φαντάζονταν και την τροχοδρομούν οι Γερμανοί με τους κατά τόπους ανθρώπους της διαφαινόταν τεράστια.

Έτσι βρήκαν άλλο δρόμο. Την Συμφωνία της Λισσαβόνας. Εκεί όμως υπήρχε η Ιρλανδία, που από το σύνταγμα της ορίζει την ανάγκη του δημοψηφίσματος. Στον πρώτο κύκλο ψήφισαν όχι. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εμπρός στον κόλαφο, άρχισε να αφαιρεί διατάξεις και κείμενα, ιδιαιτεροποίησε την περίπτωση της Ιρλανδίας και έτσι πήρε το πολυπόθητο Ναι. Φυσικά εδώ στην Ελλάδα, αγρόν ηγοράζαμεν, όπως και συνεχίζουμε. Οι συμφωνίες περνούν και νομιμοποιούνται από την Βουλή, από τα κόμματα που όλα μαζί οδήγησαν στην Χρεοκοπία αυτή την χώρα, ως εκφραστές της χειρότερης κομπραδόρικης παρασιτικής εξαρτόμενης αστικής τάξης νεόπλουτων που έπλασε η Ελληνική Ιστορία από το 1821 και δώθε.

Το Brexit και το Ukip. Nigel Faratz

Μπορεί στην Ελλάδα της υποτέλειας όλα αυτά να αποτελούν παρωνυχίδες, μα στην Βρετανία με την παλαιότερη κοινοβουλευτική ιστορία (από το 1648), δεν ήταν κάτι αστείο. Ένα μικρό κόμμα, το Ukip με αρχηγό έναν εξαίρετο ρήτορα επιχειρηματία, τον Nigel Faratz, ξεκίνησε την αφύπνιση του Βρετανού πολίτη.

Τον έβγαλε από την μακαριότητα που στην κυριολεξία απογύμνωσε την οικονομία της χώρας του από τον έλεγχο των βρετανών (όλη η Βρετανική αυτοκινητοβιομηχανία για παράδειγμα ανήκει σε Γερμανικούς ομίλους) και ξεκίνησε τον 27ετή αγώνα για την απομάκρυνση της Μεγάλης Βρετανίας, από τους κόλπους της Ε.Ε.

Η ληστρική οικονομική πολιτική της Γερμανίας που οδήγησε στην δεκαετία του 2000, στην φτωχοποίηση της μεσαίας αστικής τάξης της Βρετανίας ήταν αυτό που ξέσπασε και οδήγησε στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος πέρσι το 2019. Όλα αυτά τα χρόνια ο Φάρατζ, ασταμάτητα εξέθετε και επιτίθετο στους μηχανισμούς και τους ανθρώπους της Ε.Ε. Είναι δε ο μόνος που στις πολλές του ομιλίες, καταδίκασε επανειλημμένα και απερίφραστα την μετατροπή της Ελλάδας σε Γερμανική αποικία.

Ποτέ κανείς δεν του απάντησε σε αυτό το ζήτημα σε καμιά ομιλία τους μέσα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε μια σιωπηρή αποδοχή αυτού του γεγονότος. Ένα γεγονός που μόνο εμείς οι στρουθοκάμηλοι , λαός και ψεύτες πολιτικοί, δε βλέπουμε. Το βλέπουμε αλλά το κρύβουμε σα την γάτα κάτω από τις ακαθαρσίες της, όταν στην Κίνα μας λένε, ότι "για τα οικονομικά θέματα που αφορούν εσάς μιλάμε με την Γερμανία" και όταν η Γερμανία συγκαλεί σύνοδο για την Λιβύη με παρόντες χώρες όπως το Κονγκό και ξεφτιλίζει την Ελλάδα γράφοντας την στα παλαιά της υποδήματα.

Βέβαια οι πολιτικοί μας οσφυοκάμπτες, ψάχνουν άλλους νταβάδες παλαιότερους και νεότερους... ΗΠΑ και Γαλλία φερειπείν. Έτσι ταπεινωμένοι και γονατισμένοι το ίδιο αποτέλεσμα θα έχει. Γιατί μια εκδιδόμενη δεν αλλάζει η κατάσταση της, αν αλλάξει ο νταβάς της.

Καλή τύχη Μεγάλη Βρετανία. Καληνύχτα Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη

strong>


*Ο Αλέξανδρος Τσίγγος είναι ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παραγωγός, σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τόσο της Αθήνας όσο και της Θεσσαλονίκης. Επικοινωνήστε μαζί του στο https://www.facebook.com/AlexandrosTsiggos