Δεν μπορείς να μπεις από την καμινάδα και αυτοί που σε έχουν πραγματικά ανάγκη για να τους φέρεις κάτι, δεν έχουν καμινάδα...

style="text-align: right;">Γράφει ο Κώστας Γκιώνης*

άνεις ένα τόσο μεγάλο ταξίδι από το Ροβανιέμι.... της Καππαδοκίας, αλλά λίγη δίαιτα δεν κάνεις, πως να σε αντέξουνε και αυτοί οι δύσμοιροι οι τάρανδοι πού τους έχεις βγάλει τη πίστη, τα τριγλυκερίδια κάνουν πάρτι μέσα σου, ενώ η πίεση σου είναι στα ίδια επίπεδα με το ύψος της πτήσης σου, δεν συζητάμε βέβαια για το πως θα μπορέσεις να ρημαδο-μπείς από μια τόση δα καμινάδα, άσε πού σε αυτούς πού πραγματικά σε έχουν ανάγκη να τους φέρεις κάτι, δεν έχουν καμινάδα, άρα στην συνείδηση μας παραμένεις ένας ταξικός «Άγιος» της μπουρζουαζίας.

Πάντα σε μισούσα γιατί αν και ανύπαρκτος μου έκλεβες τη δόξα, ήσουν ο σούπερ ήρωας στα μάτια της κόρης μου, ο large, ο κουβαρντάς, ο άρχοντας, πού ότι ήθελε, όσο και ακριβό να ήτανε της το έφερνες, ενώ εγώ ήμουν ο μπατίρης, ο τσίπης, ο τριτοδεύτερος, πού απλά άνοιγε το δώρο μου και το πετούσε σε μια γωνιά, σαν να μην της το έφερα ποτέ, αφού η πρώτη προτίμηση της ήταν το δώρο πού υποτίθεται σου είχε ζητήσει.

Είσαι αυτό πού λέμε τσάμπα μάγκας, ένα λαμόγιο του κερατά, πλήρωνα μια ζωή και το δικό μου και το δικό σου δώρο, ώσπου μια πρωτοχρονιά επαναστάτησα, είπα μέχρις εδώ, έβαλα κάτω το παιδί μου του έδειξα τις αποδείξεις αγορών ότι ήταν από το ίδιο μαγαζί, της εξήγησα ότι ο Σάντα Κλάους πού φέρνει τα δώρα έξω είναι ο Άγιος Νικόλαος, της έδειξα ότι η αγιογραφία του Αγίου Βασιλείου δείχνει έναν αδύνατο μαυριδερό τύπο με μεγάλο μαύρο μούσι και πράσινο χιτώνα, καθότι Παναθηναϊκός και όχι Ολυμπιακός όπως χρόνια τώρα προσπαθεί να μας πείσει το μαύρο λόμπι των εφοπλιστάδων και του μεγάλου κεφαλαίου.

Ότι αυτός ο ροδαλός χοντρός κύριος με τα άσπρα γένια προήλθε από μια διαφήμιση της Κόκα-Κόλα το 1937 και ότι αν επιχειρούσε ποτέ να μπει από την καμινάδα η κολάρα του θα έμενε εκεί σφηνωμένη για πάντα! Το παιδί έμεινε εμβρόντητο από τη καταιγίδα των πληροφοριών αλλά και το σοκ, τα μάτια της κόντευαν να εκτιναχθούν από τις κόγχες, αλλά το μυαλό της δούλευε σε άλλο επίπεδο από αυτό πού εγώ πίστευα.

Η πρώτη διαπραγμάτευση ξεκίνησε αμέσως, με μάτια σχεδόν βουρκωμένα, μου είπε με ένα τρόπο πού φαινότανε ότι δεν το πίστευε, ότι «εγώ συνεχίζω να πιστεύω στον Άγιο Βασίλη» και συνέχισε «η όπως αλλιώς το «λένε»! Της απάντησα «θα συνεχίσουν να σου έρχονται διπλά δώρα όταν το γράμμα στο δέντρο έχει το σωστό «παραλήπτη», η ερώτηση άμεση «ποιον;» και η απάντηση μου «τον Αγιο Μπαμπά» και «την Αγία Μαμά» το deal έκλεισε άμεσα με συνοπτικές διαδικασίες, τα πράγματα μπήκαν στη σωστή τους διάσταση, η αλήθεια νίκησε, ο ψεύτης των παιδικών μας χρόνων για άλλη μια φορά αποκαθηλώθηκε από το βάθρο του.

Άκου λοιπόν απατεωνάκο για να είσαι μύθος πρέπει να το αποδεικνύεις με έργα, διαφορετικά θα παραμένεις αστικός, άιντε μπράβο!